BOSANMAK CILGINLIK…

10 yasinin altinda 3 cocugun var.

Esine kizmissin… Belli ki cok kizmissin.

Bosaniyorsun…

Detaylari bilmiyorum. Bilmem de gerekmiyor.

Aldatma yok, aile ici siddet yok (emotional or physical abuse yok), kumar/icki gibi yikici aliskanliklar yok esinde. Esinin kizdigin yonleri var: Sonuc “anlasamiyorsunuz.”

Bir cok sey soylenebilir bu konuda. Ben sadece cok ama cok pragmatik bakicam olaya.

Bosanmak cozum mu?

Su anda iki kisi arasindaki kavga, bosandiktan sonra dort kisi arasindaki kavgaya donusuyor (bir daha asla evlenmem diyorsan eger: yalnizlikla yas ilerledikce bunu soyleyen cogu insan fikrini degistirip evleniyor).

Ilk esinin problemleri var. Mukemmel degil. Ikinci esinin problemleri olmiyicak mi? Onlarla da ugrasmak zorunda kalicaksin. Kiminle evlenirsen evlen onun da problemleri olucak. Cunku insan bu demek… Eksikleri, zaaflari olan ve onlarla ugrasan varliklariz. Sen dahil. Tanimimiz bu. Eksigi olmayan kimse yok.

Simdi ailenden maddi manevi destek buluyorsun… Hatta hep ah kizim vah oglum diye yaklasiyorlar bu durumda malesef cogu aile. Ortami yatistirip arayi bulucaklarina, evlatlarina toz kondurmayip karsi tarafi bol bol sucluyorlar. Zaten hicbir zaman evlatlari icin kimse yeteri kadar iyi degildi… ufacik yanlis gorseler, ufacik bir haksizlik yapsa karsi taraf evlatlarina dunyanin en kotu insani oluveriyor. Yani hicbir zaman tarafsiz bakamiyorlar. Cogu zaman da atese barutla gidiyorlar.

Peki zaten yasli anne baban ne kadar sure sana destek olabilicekler. Kardeslerin bir sure sonra kendi aileleriyle dertleriyle ugrasicaklar. Dayilar senin evlatlarina babalik nereye kadar yapabilir… Gelinle bir sure sonra kendi cocuklarinla ilgilen diye soylenmeye baslamiyicaklar mi…

Dogru ya da yanlis, hakikat su ki bosanmis damgasini vurucak herkes. Ne kadar esinde her hata diye anlatsan da herkesin kafasinda bir soru olucak… It takes two to make a home or it takes two to break a home… Demekki beceremedi gecinmeyi diyicekler yada cok daha kotusu. Umrumda degil kimin ne dedigi diyiceksin belki… ama bunu evlenmeyi dusundugun ikinci esin anne babasi, teyzesi halasi da soyliyicek… sonra bu mustakil 50 yasindaki damat gidip hic evlenmemis 35 yasindaki bir bayanla pasa pasa evlenicek…

Evlatlarin buyumeye basliyicak… sen simdi onlarin aklini babalarina karsi ne kadar doldurursan doldur iki gun sonra basliyicaklar ya sana buyuk tavir alicaklar neden bosandin diye ya babalarindan nefret edicekler. Yine sen kazamanis olmiyicaksin… babalarindan nefret eden cocuklarin bir omur boyu yaralari olucak, psikolojileri bozulucak… kizin belki erkeklere hic guvenemiyicek. Kocasiyla problemleri olucak… Oglun ya ben babam gibi kotu bir baba olursam diye icten ice korkucak…

Uvey baba senin evlatlarina ne kadar babalik yapicak? Kizina ne gozle bakicak? Bazen ben kendi evlatlarima sabir gosteremiyorum, yeri geliyor bagiriyorum haksiz yere. Elin adami uvey baba olup bir yan baksa evlatlarina icinde firtinalar kopucak. Belki ikinci esten de cocuklarin olucak. Hep icinde bir ses seni yiyip bitiricek, kendi evladin ayiriyor mu uvey cocuklarindan diye. Cocuklarinin icinde de hep o ses olucak. Kendi cocuklarini daha cok seviyor uvey babam diyicekler… Yurekleri hep buruk olucak.

Diyelim bosaniyor oldugun esin de tekrar evlendi. Elin kadini gelicek senin cocuklarinin egitimine karisicak. O da yan bakicak senin cocuklarina… Elinden hicbir sey gelmiyicek.

Yuz degil bin kere, yuz bin kere acaba yanlis mi yaptim diyiceksin… Cunku bir gun bu sinirin gecicek. O kadar da kotu bir es degildi aslinda diye farketmeye basliyicaksin. Iyi taraflari da vardi diye aklina gelicek… O da elinden geleni yapiyordu fakat mukemmel degildi diyiceksin… Bir gun gelicek neyine kizmistin onun da cileden cikicak kadar sinirlendin, sinirine hakim olamadin, cevrendekilerin de doldurmasiyla sistin sistin ve bir baktin gururundan geri donemedin ve bosanmissin… pisman olucaksin… ne cok insan bosaniyor bu sinirle… cile cekiyor bir sure… akli basina geliyor… ve yine ilk esiyle tekrar evleniyor. Cok insan bunu yapiyor… ama arada bosuna bir suru dert cekmis oluyorlar.

Cocuklari esine gostermemek ayri bir mesele. Dogru yada yanlis kismini gecelim hadi… Her dakika senin icinde bir savas olucak. Huzur bulman imkansiz olucak. Birine sinirlenmek zaten ilk basta sinirlenen kisiyi yipratip bitiren bir hastalik. Ama sana ait degil o cocuklar zaten. Babalarinin ve senin. Babaya gostermemek hirsizlik yada calmak gibi birsey aslinda. 2-3 sene once abimim bosandigi esi kizlarini gostermemeye basladi abime. Abim bir kac ay icerisinde uzuntusunden agzina kasikla yemek yedirilicek halde hastalandi, yuruyememeye basladi. Butun eklemleri iltihaplandi ve stereoid tedavisi…vs. gordu. Birine bu zulmu yapmak zulmu yapani asla mutlu edemez diye dusundum hep… Eski esi ne kadar mutsuz ve sinirli olmali… ne kadar zor bir ruh hali diye onun icin uzuldum…

Unutma, esinin hatalari var. Belki cok fazla hatalari var. Ama inan senin de cok hatalarin vardir. Ikinci esinin de cok hatalari olucak. Tipki benim ve benim esiminde cok hatalari ve eksikleri oldugu gibi … cunku insanin hakikati bu… her ama her evlilik boyle. Disaridan cok gulluk gulustanlik gozukenler bile kapali kapilar ardinda cok problemli… baska turlu olmasi imkansiz.

Evlilikten beklentilerimizi duzeltmemiz gerek … Evliligi yeniden tanimlamamiz gerek. “Happily ever after” diye biten bir “romantic comedy” filmi degil evlilik. Evlilik iki eksik insanin el ele verip eksiklikleri uzerinde calistiklari bir beraberlik.